Van Dry January naar Dry Life

Al sinds mijn puberteit is alcohol een trouwe compagnon geweest. Altijd in de buurt om de rauwe randjes van het leven te verzachten. Bij liefdesverdriet, tegenslagen in het werk of wat voor narigheid dan ook, kon ik op ‘m rekenen. Maar de katers begonnen steeds meer te knagen. Hoe leuk de feestjes ook waren, ik wilde me niet meer zo rot en nutteloos voelen de dag daarna. In het voorjaar van 2014 besloot ik drastisch te minderen.

Strenge afspraken met mezelf over aantal dagen en aantal glazen. In periodes helemaal niet drinken. En o wat confronterend. Want toen kwam ik erachter dat dat nog helemaal niet zo makkelijk was. Ook al was ik in de ogen van mijn omgeving helemaal geen ‘echte’ alcoholist’, soms zat ik dan toch echt te huilen omdat ik zo graag een biertje zou willen. Ik schrok ervan! 

Het duurde uiteindelijk jaren om los te komen van een levensstijl waarin drinken normaal was. Niet alleen het afleren van de gewoonte, maar ook het pijnlijk sneuvelen van vriendschappen en het onderzoeken waarom ik eigenlijk zo graag dronk hoorde erbij. Negatieve ervaringen onder ogen zien in plaats van ze weg te drinken. Ik kan nu uit ervaring zeggen dat niet drinken helemaal niet saai of vervelend is. Het is een verrijking. Dit had ik me een paar jaar geleden nog niet kunnen voorstellen.

Hoewel gezellig een glaasje meedrinken nog steeds de norm is, zie ik in mijn praktijk steeds meer mensen die los willen komen van de gewoonte om te drinken. Ze willen ontdekken wat dat met ze doet. Hun gevoelens en ervaringen onder ogen zien en mentaal en fysiek fit worden. Ik hoop dat ik nog veel van dit soort dappere mensen mag begeleiden. Dan zijn al die katers niet voor niets geweest ...